Finally Run vs de stormen: 2 – 0

Hardlopen tijdens een storm, is dat wel slim, hoor ik jullie vragen. Vermoedelijk wel niet. Het is en blijft een risico vooral als je bomen passeert. Echter hardlopers zijn niet altijd de verstandigste mensen als het hierop aankomt. Ik ben hierin echt geen uitzondering. Dus ondanks de stormwaarschuwingen ben ik op pad geweest.

Ging het gemakkelijk? Euhm, het ging, dat is veiliger gezegd. Ik neem jullie mee tijdens mijn training en ‘gevecht’ met storm Dennis. (bij storm Ciara heb ik het ergste kunnen vermijden)

Voor we van start gingen, vlug toch maar eens de buienradar gecheckt. Dat zal er veelbelovend uit. Toch maar besloten om mijn regenjas aan te doen, met de gedachte: je weet maar nooit. Ook beschermt mijn regenjas me ook voor de ergste wind (afkoeling weet je wel).

Bij vertrek even getwijfeld welke richting we zouden uitgaan. De wind eerst op kop en dan van achter…dat ging niet lukken, was ons al vlug duidelijk. Dan maar vertrokken met de gedachte zoveel mogelijk wind op kop proberen te vermijden..of dat ging lukken??

De eerste kilometer ging nog, totdat we naast de vaart kwamen en het baantje ernaast: volle wind van voren. Regen ook een beetje, maar echt dat had ik niet door…zoveel wind. Tempo beetje laten zakken omdat het niet de bedoeling was om mijn hartslag extra toeren te laten maken. Rustig duurloop stond op programma en daarin ging ik me zoveel mogelijk houden.

Besloten om nog wat rechtdoor te gaan en de wind nog wat van voor te houden. Oei, ineens een open stuk. Nu werd het echt werken. De wind kwam ook niet meer helemaal van voor, maar langszij. Ik zag de boompjes langs de kant gaan liggen. Was dit echt wel een goed idee?

Gelukkig mochten we afdraaien en kregen we de wind langs achter. Zonder moeite ging het tempo terug de hoogte in. Totdat hij iets te hard in de rug ging blazen..liep toch niet zo lekker.

Na weer wat te draaien, was het even een beetje rustiger. Tempo terug wat gelijkmatiger gaan houden en wat op adem komen. Hop ineens was die wind er weer, nu weer vol in de zijde…echt wind van voor is toch makkelijker hoor.

Ineens begon het echt goed te waaien..;en we waren juist in een bosdreef. Wat een lawaai, wat gingen die bomen. Op een bepaald moment wist ik echt niet meer waar de wind vandaag kwam. Dan voor, dan achter, dan langs links…echt als hij langs boven of onder kwam, ik had me er niet over verbaasd.

Het Bels lijntje op…hier ging het vlotjes. Tempo kon ik goed gelijkmatig houden. Wind was te horen, maar genoeg beschutting. Maar de storm was nog niet klaar met ons.

Na wat draaien, kregen we hem echt vol in het gezicht. Echter was het einde bijna in zicht, dus nope de storm mocht niet winnen. Nog een laatste bocht en de wind eindelijk terug in de rug. Nog een stukje en tussen de gebouwen..dat helpt ook altijd een beetje.

Daar was het eindpunt…ik was zelfs iets te snel terug thuis. Ik kon nog een beetje heen en weer lopen in mijn straat om mijn minuten te halen..dus al bij al heb ik toch een mooi tempo gelopen.

Storm Dennis heeft mijn loopje niet ernstig verstoord. Ook Ciara heb ik overleefd, dat loopje was iets gemakkelijker want de wind was nog niet echt op volle kracht.

Wie van jullie durft ook met stormweer lopen? Wat vinden jullie makkelijker of moeilijker: wind van voor, wind van achter of langszij?

Ik hoor het graag

Liefs

Linda