Mijn enkeloperatie

Mijn operatie aan mijn enkel is nu een anderhalve week geleden. Tijd dus om eens te vertellen hoe ik het allemaal beleefd heb en hoe het nu met me gaat.

Van slapen de nacht voor de operatie was er niet veel van gekomen. Voordeel was wel dat ik zo moe was, dat ik niet echt zenuwen had voor de operatie zelf. Veel tijd om over na te denken toen had ik toch niet. Want na het ‘inchecken’ in de dagkliniek, kreeg ik al te horen dat ik bijna aan de beurt was. Vlug maar dat hemdje aan dan.

Ondanks dat alles gepland was en dat ik wist wat er ging komen, bleef het toch spannend zo. Gelukkig ging het allemaal vlot tot nu toe. In de voorbereiding kreeg ik mijn plaatselijke verdoving. De plaatselijke verdoving ging gebeuren door een spuitje in mijn knieholte. Brr, dit is toch een gevoelig plekje hoor. Maar viel dit mee, ja het was ongemakkelijk, maar pijn deed het niet echt. Daarna was het wachten totdat de verdoving begon te werken.

Toen mijn voet gevoelloos was, kwam de dokter er nog een mooie tekening op maken en kon ik de operatiekamer binnen. Poeh in wat een houding moest ik gaan liggen zeg. Gelukkig kreeg ik iets waardoor ik wat slaperig werd. Veel van de operatie heb ik niet gemerkt. Ik heb enkel wat indrukken meegekregen zoals het geluid van een boor en het inpakken. Wat ze juist gedaan hebben, dat vraag je je misschien af. Nu de dokter heeft mijn van mijn gescheurde pees het stuk wat kapot was weggedaan en die pees gehecht op een ander. Daarnaast zijn mijn ligamenten vastgezet met ankers en dus terug strakgetrokken. Dit is het zo simpel mogelijk uitgelegd.

De eerste twee dagen na de operatie viel het nog mee van de pijn. Totdat de verdoving helemaal uitgewerkt was. Amai, het viel toch niet zo mee als ik gehoopt had. Ook kwam de pijn iets te bekend voor en kreeg ik een terugblik op mijn sudeckverleden. Was het hetzelfde? Geen idee, het was pijnlijk en vervelend. Die eerste week was echt pijnlijk. Daarbij kwam dat de rest van mijn lichaam ook lastig begon te doen. Echt mijn knie, mijn heup, mijn poep…alles begon lastig te worden.

Langzaamaan begint de pijn wel af te nemen en kan ik iets meer rondhuppelen. Ietsje he, want mijn handen doen zeer door met die krukken rond te springen. Maar mijn enkel doet niet echt meer pijn. Echter voelt ie enkel lastig en heb ik wel het gevoel dat er iets spant.

Momenteel ben ik aan het aftellen dat die spalk eraf gaat. Want wat wil ik graag me weer kunnen douchen. Nu is het enkel wassen aan de lavabo en dat is toch niet alles hoor. Wat ga ik blij zijn dat ik mijn haar es echt deftig kan wassen. Ook ben ik benieuwd hoe mijn pootje eruit gaat zijn. Geen idee waar juist en hoe groot de snee is.

Na de spalk komt er de walker boot en daarna komt er nog een brace. Voorlopig ben ik er dus nog niet vanaf.

Liefs

Linda