Lentedipje, hormonen of nog wat anders.

Geen goesting, geen energie, niet gemotiveerd te geraken…Dit is waar ik de laatste tijd mee aan het worstelen was. Het weer werkte ook totaal niet mee: nat en druilerig zorgde dat ik nog minder zin in alles had. Het begon met geen goesting om te bewegen. Dit was ik goed beginnen te counteren met toch kleine wandelingen. Totdat ik 2 weken verplichte rust kreeg.

Dit gaf me een serieuze opdoffer. Het klinkt natuurlijk niet erg en het is ook niet echt een drama, ontstoken pezen. Maar juist die waar ik aan geopereerd was, terug die brace, terug die kine…dit bracht me naar een nieuw dieptepunt.

Dit verergerde mijn futloosheid, tegen het depressieve aan. ondanks dat ik probeerde positief te zijn, zakte ik toch iets dieper weg. Ik trok mezelf meer en meer terug. Weg van alles. Ondanks alles heb ik mijn gevoelens toch geprobeerd in een klein hokje in mijn geest te steken en gewoon mijn vrolijk gezicht op te zetten.

Natuurlijk was dit geen slim idee en de weerslag kwam natuurlijk. Sneller dan ik verwacht had. Toen ik mezelf totaal niet meer gemotiveerd kreeg om de dingen te doen die ik wilde, heb ik aan de alarmbel getrokken.

Momenteel begint het te beteren, maar afgelopen weken waren een rollercoaster aan emoties. Daarbij begon ik toch het hardlopen en wandelen als alternatief te missen. Nu heb ik echt terug zin om erin te vliegen. Leuke wandelingen maken, ritjes te paard, fietsritten…ik wil terug buiten komen en bewegen. Al zal dat nog een beetje voorzichtig dienen te worden uitgevoerd. Hopelijk slaat de kine snel aan.

Daarbij heeft Mario ook nog een leuk vooruitzicht gekregen en op het werk begint ik me beter en beter in mijn nieuwe rol te voelen. Ook ben ik terug bewuster bezig met mijn eten, zonder geobsedeerd te zijn en echt te diëten. Want als je als niet evenwichtig eet, bouw je toch wat tekorten op van noodzakelijke elementen. Zeker als je bijna volledig plantaardig eet, zoals ik. Eindelijk begint alles terug op zijn plooien te komen.

Dit brengt me bij een gezegde die ik altijd zeg tegen iedereen: op het einde komt alles goed en als het niet goed is, is het nog niet het einde. Ook in deze korte, donkere periode hield ik mezelf dit voor. Soms was dit moeilijk me hieraan te houden, maar het heeft me erdoor geholpen.

Nu hopelijk snel echt deftig lenteweer en dan is alles weer helemaal normaal.

Alvast bedankt om te luisteren/lezen en de lieve berichtjes die ik tussendoor kreeg.
Liefs
Linda