Recap mei 2023

Mei en eindelijk begint alles is terug in de plooi te komen. De zon is weer volop van de partij, maar nog belangrijker de goesting is er terug. Wandelen en fietsen, ik kan er weer ten volle van genieten. Enkel mijn enkel blijft nog beetje lastig.

De maand begon nog in mindere omstandigheden, mijn humeur zat nog in dieptepunt en het weer leek eerder herfst. Gevolg was dat ik met een ernstig lentedipje zat. Veel tijd voor mezelf nemen, veel ‘verloren’ dagen waarin ik echt niets deed, die had ik echt nodig. Zo heb ik me tijd gegeven om weer tot rust te komen en effe uit de hectiek van het dagelijks leven te zijn.

Want mei was ook een drukke maand: uitstap met collega’s, bezoek aan open atelier van Bart en Tamara, uitstap met school, bezoek tentoonstelling … en niet te vergeten natuurlijk werken, kinesist, paard verzorgen, huishouden… de dagdagelijkse beslommeringen dus.

Ondanks dat het allemaal wat tegen mijn zin was, ben ik toch teug beginnen te bewegen. Korte wandelingen en de fiets op. De eerste keer terug met de fiets naar paard was echt balen…vooral omdat mijn zitvlees er nog niet was. Toch begon ik langzamerhand er terug van te genieten. Dus kwam de fiets nog meer van stal en werden de wandelingen nog wat groter.

Maar mijn enkel blijft momenteel mijn grootste zorg. Nog altijd voornamelijk de brace aan (die ik nu echt wel beu begin te geraken) en nog regelmatig pijn eraan. Soms denk ik dat ik ermee zal moeten leven met die brace bijna altijd te dragen. Ik mag hem nu stilletjes aan wel af en toe uitlaten. Maar als ik dan een oneffenheid tegenkom, moet ik echt oppassen of ik lig er. Daarom worden al die leuke wandelingen en fietstochten nog altijd gevolgd door rust, hoogstand en ijs. Begin juni mag ik terug naar de orthopeed. Benieuwd wat het verdict gaat zijn. Hopelijk geen nieuwe operatie, want ik weet niet of ik dat mijn positiviteit kan blijven vasthouden.

Mei, een maand die iets minder begon maar waarvan ik kan zeggen dat ie wel positief eindigt.