update over mijn enkel – enkeloperatie 2.0

Als je me volgt op facebook of instagram, heb je het misschien al zien passeren: ik moet terug onder het mes. Dringend tijd dus om nog eens een blog te schrijven met een update.

Vorig jaar, 9 maart 2022 die datum vergeet ik nooit meer, ging ik de eerste keer onder het mes voor mijn enkel. Er werd een stuk van mijn 1 pees (peroneus brevis) weggenomen en die werd vastgehecht op mijn andere (de peroneus longus voor de geïnteresseerden). Daarnaast werden mijn enkelbanden nog vastgezet.

De operatie viel mee, de dagen nadien waren een hel. Vreselijk veel pijn. Het leek eeuwig te duren toen. Maar als ik nu terugkijk, ging het allemaal wel redelijk snel vooruit. Eind maart ging ik al met een walker boot en krukken. De revalidatie was geen pretje. Tranen in de ogen soms bij de kine. Maar tegen eind 2022 ging alles voorspoedig.

Totdat ik tegen de zomer van 2023 weer af en toe last in mijn enkel kreeg. Dit beterde niet, het verergerde maar. Er zat toen niets anders op terug naar de orthopeed te gaan. Na een periode van terug de brace te dragen, was er nog niet echt verbetering. Een MRI moest terug meer uitsluitsel brengen.

Het verdict: terug onder het mes. De pees in aan de aanhechting verdikt en er zit een ontsteking op. Omdat het zelfs na rust niet echt verbeterd, gaat hij nu heel die brevis pees wegnemen.

Wat was dat even slikken. Niemand gaat graag onder het mes. En natuurlijk is het niet zo een heel erge operatie. Toch was ik er niet goed van. Ook omdat de vorige operatie en vooral de pijn nadien nog iets te vers in het geheugen zit.

Soms denk ik…hmm die operatie is misschien toch te drastig, zo erg is het niet. Maar terwijl ik dit schrijf doet die enkel echt vreselijk pijn. Ik heb al 3 dagen er bijna niet op kunnen wandelen. Dan besef ik: beter terug onder het mes en dan hopen dat ik er dan vanaf ben.

Het aftellen is weer begonnen. 19 januari is het zo ver.
Liefs
Linda