Hardlopen na enkeloperaties: Mijn comeback

Een emotionele rollercoaster

Voor mijn eerste operatie had ik afscheid genomen van het hardlopen, met een immens verdriet. Hardlopen is misschien niet mijn hele identiteit, maar het was wel een essentieel onderdeel van mijn leven. Iets wat ik met passie deed, wat me gevormd heeft en een deel van mijn persoonlijkheid was geworden. En ja, een leven zonder hardlopen is ook mogelijk, en ik blijf Linda.

Maar het afscheid was zwaar, zwaarder dan ik had verwacht. Uiteindelijk legde ik me erbij neer en ging ik veel wandelen. Hoewel ik prachtige wandelingen heb gemaakt, bleef er toch een gemis. Het gaf nooit dezelfde voldoening als hardlopen. Gelukkig kreeg ik toestemming om korte loopjes te doen, een sprankje hoop!

De tweede kans

En toen kwam die tweede operatie. De angst was voelbaar. Maar gelukkig viel deze operatie veel beter mee. Het herstel was verbazingwekkend goed. Mijn enkel was sterker en stabieler dan ooit tevoren. Met de nodige voorzichtigheid en beperkingen in afstand en tijd mocht ik weer beginnen met hardlopen. Wat een opluchting!

De volgende controles bleven positief en mijn beperkingen werden volledig opgeheven. Natuurlijk moest ik wel mijn gezond verstand blijven gebruiken. Dus niet meteen een marathon lopen. Maar een marathon is in de toekomst zeker mogelijk, als ik het rustig aanpak en goed opbouw.

Opbouwen met structuur en doelen

Ik ben al een tijdje bezig met opbouwen. In het begin zonder schema, gewoon op gevoel. Maar ik moet toegeven: ik ben een schema-sletje. Ik heb de houvast van een schema nodig. Niet dat ik anders niet zou lopen, maar ik heb die structuur nodig.

Daarnaast is een doel ook altijd handig. Het geeft me iets om naar uit te kijken en een gevoel van bevestiging als ik het heb bereikt. Een beetje zoals een examen halen. Mijn hoofddoel is begin dit jaar bepaald toen ik met mijn vriendin als supporter mee was: de 10 miles in Antwerpen. Gewoon omdat ik hier mijn eerste 5 kilometer ooit heb gelopen en ook de verschillende keren de 10 miles waar ik super herinneringen aan heb.

Tussendoelen en dromen

Maar de 10 miles is nog ver weg. Een tussendoel is nodig. Maar wat, waar en wanneer? Ineens zag ik in mijn mailbox een mail over een loop: Nationaal Park marathon hoge Kempen eind februari. Een marathon is nu absoluut niet aan de orde. Wel zijn er nog andere afstanden: 8 en 14 km. Het tweede zal misschien nog iets te hoog gegrepen zijn, maar de 8 is zeker goed mogelijk. Nog bijna 5 maand trainen, dus we gaan voor het tweede en desnoods stellen we het doel wat bij.

Misschien plan ik nog een klein tussendoel begin december. Ideeën zijn zeker welkom.

Bij deze ben ik dus officieel weer vertrokken: Finally Running…again.