Op weg naar marathon Berlijn #6

Nog maar een week en dan sta ik aan de start…spannend. De laatste trainingskilometers (nu ja tijden) zijn gelopen en het taperen is in volle gang. Tijd dus om nog eens terug te kijken om mijn allerlaatste trainingen en op het hele traject.

Augustus ging al super..maar september was bepalend. Vanaf nu werden de trainingen echt heel marathonspecifiek en moest ik lang de baan op. Dit keer niet om kilometers te maken, maar om tijd te maken. Mijn trainingen zijn nu eenmaal op tijd opgesteld. Dit hield ook wel in dat er geen ‘dertiger’ op het programma ging staan. Mijn langste training duurde 2 u 40 min… met mijn slakkentempo zit je dan bijlange nog niet aan de 30 km.

De lange trage duurlopen gingen voordien al goed. Dus was ik benieuwd hoe de verdere gingen verlopen. Want vroeger kreeg ik het af en toe wel lastig tijdens deze trainingen. Echt een dipje dus, daarbij moest ik op tijd en stond wat eten onderweg. Voorlopig liep ik de trainingen zonder extra energie onderweg en het bleef vlot lopen.

Mijn laatste lange duurlopen gingen echt vlotjes, zo vlotjes dat ik tegen het einde nog een tandje sneller kon lopen dan in het begin (negatieve split op training dus). Eigenlijk gingen ze zo goed dat ik mijn voorlaatste iets te snel en iets te ver gelopen heb. Niet veel, maar dat is niet de bedoeling van die trainingen hé.

Daarom besloten om mijn allerlaatste lange duurloop echt traag te doen. En waar kon ik dat beter doen dan tijdens Zevendonk voor Muco? Hier werd een route van 20 km aangeboden. Mijn geplande training was 2 u 40 min…dus moest ik echt wel traag lopen om niet teveel extra te moeten lopen. Wat ging het super. Bij de start was het lekker fris, tegen het einde wel iets minder (beetje te warm dan). Het trage tempo lopen was wel een uitdaging. Mario moest me regelmatig terug bij de les halen. Gelukkig liep de route grotendeels door natuurgebied. Bospaadjes en zo dus. Hier loop ik altijd wat voorzichtiger en dus trager. Daarbij zorgden schapen op de baan voor de nodige vertraging, hahaha. Tegen het einde merkte ik dat ik nog overschot genoeg had en dat tijd en afstand wel ging lukken. Dus ging de schakelaar een tandje hoger en liep ik een versnelling hoger. Gevolg was dat ik iets te vroeg aan de finish kwam, maar een beetje heen en weer lopen loste dat probleem weer op. Het verbazende was wel dat ik niks vermoeid was. Nu ja ik merkte wel dat ik gelopen had (anders zou het maar erg zijn). Maar niet zo dat ik de rest van de dag moest rusten om te herstellen.

Er diende nog iets getest te worden deze maand: het eten en drinken onderweg. Iets wat ik al een heel tijdje niet meer nodig had. Nu ja, water ging er altijd wel mee. Dus tijdens mijn lange duurlopen ging er dus sportdrank en verschillende gelletjes mee.

De sportdrank was snel gekozen. Ik had uitgezocht welke er op de marathon van Berlijn aangeboden werd (Ultrasport Beetser) en deze getest en goedgekeurd. Nu ja goedgekeurd, mijn maag verdraagt het en het is te drinken. Er zit rode biet in, dus je kan de geur en kleur wel raden. De smaak is raar, maar je went eraan. Voor deze drank heb ik gekozen omdat ik dan zelf niet te veel drinken moet meesleuren tijdens de marathon zelf.

De sportgels waren een zoektocht. SIS beviel me vroeger heel goed, maar nu lukte het niet. Smaak, structuur…het beviel me niet. Zelfs mijn maag kwam in opstand. Dus op zoek naar nieuwe gels. Zo kwam ik op de gels van Maurten. Rare structuur, maar doenbaar. Deze bevielen me super (niks last van de maag) en dus gaan die mee tijdens mijn marathon.

Ook ga ik de week voor mijn marathon rodebietensapshotjes drinken (volgens mijn coach een aanrader). Bijgevolg werden deze ook getest. Voor mijn laatste lange duurloop ging ik er ééntje drinken en zien wat het gaf (lees: kon ik het opdrinken). Het is een klein flesje, denk je, dat gaat zo binnen. Viel dat tegen. Twee slokken (twee he) en het was wel weg. Echter dan kwam die nasmaak bah bah. Gelukkig had ik al drank voorzien en dus vlug mijn sinaasappelsap binnen gespeeld. Ga ik dat een hele week elke ochtend binnen moeten spelen? Ik hou me voor dat alles went….zelfs bietensap.

Buiten mijn lange trage duurlopen van 2u en meer, stonden er ook nog trainingen met tempoblokken rond de aerobe drempel op het programma. Die tempoblokjes liepen echt heel vlot. Eigenlijk had ik niet het gevoel dat ik sneller liep dan mijn rustige D1 tempo. Dit gaf me echt een goed gevoel en stiekem hoop op een mooie tijd in Berlijn. De laatste training met tempoblokken was 2 x 30 minuten. Die 30 minuten vlogen voorbij en ik kon ontspannen en soepel blijven lopen….’Zou het mogelijk zijn om…?’, dat schoot er door mijn hoofd.

Omdat ik er bijna ben, heb ik ook nog eens teruggekeken op heel mijn voorbereiding. Het was er eentje met veel ups maar ook wat downs. Echter over het algemeen is het heel goed meegevallen. De trainingen waren uitdagend genoeg. Niet altijd liep ik met evenveel zin, echter over het algemeen zag ik er meestal naar uit. Ook ben ik blij dat ik de beslissing genomen heb om me volledig te laten begeleiden door Pieter. Dit heeft voor veel rust gezorgd. Ook stond hij altijd klaar met raad en daad op momenten dat ik het nodig had. Dankzij zijn goede begeleiding heb ik echt het gevoel dat ik veel beter en sterker ben geworden..en dat er nog veel meer potentieel in me zit (maar dit is voor na de marathon)

Daarnaast heb ik weer een heleboel nieuwe mensen leren kennen. Allemaal stuk voor stuk toppers. Natuurlijk zijn al degenen die ik al een tijdje ken ook toppers. Jullie steun en berichtjes tussendoor hebben me tijdens de downs goed geholpen.

Het gevoel en het kopje zitten super goed…zelfs de hoop dat ik een hele mooie tijd ga neerzetten in Berlijn is er. Welke ik graag heb…vertel ik niet zo heel graag. Maar als ik onder de 5 u 30 geraak, ga ik heel tevreden zijn.

Als jullie me willen volgen tijdens Berlijn, kan je dit doen via de app van de marathon van Berlijn. Mijn startnummer is 29478 en die van Mario is 54330

Liefs

Linda