Laten we het nog es proberen in Eindhoven

Stilletjes komt het normale leven terug op gang. Of dit ook inhoudt dat er dit najaar weer ‘echte’ wedstrijden en evenementen plaatsvinden, is nog niet helemaal zeker. Echter kreeg ik onlangs een mailtje van de marathon van Eindhoven waarin ik mijn inschrijving voor de halve van vorig jaar, nu kon omzetten naar dit jaar. Even aan het twijfelen geslagen. Niet of die door zou gaan…maar voor welke afstand die ik zou gaan.

Een tijdje terug, zag ik het allemaal zwart in. Ik geraakte niet deftig in een schema, mijn lichaam bleef sputteren. Dit kwam bovenop al die 2 andere ongemakken (astma en suduck). Gelukkig heeft een bezoek aan een reumatoog en de juiste medicijnen gezorgd dat mijn lichaam terug mee wil. Of ik terug lange afstanden kan lopen? Als ik de raad van de reumatoog opvolg, mijn medicatie op de goede momenten neem, mag er niet direct een probleem meer zijn. Dus mijn hardlopen zou terug naar ‘niveau’ moeten geraken.

Dit merkte ik de laatste weken ook al. Terug trainend op schema, stelde ik vast dat het allemaal vlotjes begon te gaan. Af en toe nog es een dipje, maar dat komt zelfs zonder dat je iets mankeert voor. Het gepolariseerd trainen bevalt me eigenlijk echt wel heel goed. Zo loop ik 80 % van de tijd rustig, maar dan ook echt rustig. Net onder mijn comfortzone. Daarnaast zitten er 1 keer per week een echt pittige training in, waarin ik al mijn frustraties eruit kan gooien en echt heel diep moet gaan.

Dat net onder mijn comfortzone bevalt me eigenlijk wel. Gewoon zoals vroeger terug kilometers malen, tetteren en van het uitzicht genieten. Zalig toch. Ik merk dat ik een echte duurloper ben. Dit was ik even vergeten door me toe te willen leggen op korte afstand en hierin sneller te worden. Het plezier was een stuk minder geworden. Laat me maar gewoon wat kilometers maken tegen een gezapig tempo. Hiervan kan ik het meeste genieten. Dat ik er dan 2 uur over doe voor pakweg 16 km, daar zit ik echt niks mee in. Maar laat me een snelle 10 doen en ik vervloek lopen tot het hiernamaals.

Dit brengt me terug om die mail van Eindhoven. Welke afstand? De halve is wel een mooie afstand op zich. De marathon echter loop ik ook wel graag. Daarbij het ik in Eindhoven nog een rekening te vereffenen met die afstand. De twee vorige keren was er altijd een domper. Driemaal is scheepsrecht. Dit keer ga ik dat eitje es pellen.

Momenteel ben ik nog volop in training (amai klinkt professioneel he) voor De Wase halve marathon in juni. Daarna train ik door naar de marathon van Eindhoven in oktober…als die mag en kan doorgaan. Anders, tja dat zijn zorgen voor dan. Eerlijk toegegeven vind ik het wel spannend. Want terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me dat ik maar een 4 maanden voorbereidingstijd heb na mijn halve marathon. Jaja, tijd genoeg…maar ik plan meestal een jaar voordien al alles in.

Nu, daar ga ik niet bij stilstaan en gewoon weer op weg naar een marathon. Eindhoven marathon, dit jaar ga ik komen en je overwinnen.

Liefs
Linda