Afscheid nemen en vooruitkijken

Zoals ik in mijn vorige blog (marathon Eindhoven, mijn achilleshiel?) al verteld had, heb ik voor mezelf een besluit genomen. Met toch een beetje spijt in mijn hart moet ik afscheid nemen van iets, maar ik krijg er een heleboel nieuwe uitdagingen voor in de plek. Waarvan heb ik afscheid genomen en wat gaat de toekomst dan brengen?

Tijdens Eindhoven en ook in mijn voorbereidingen zat het al een beetje te wringen. Die hele marathon, is het me allemaal wel waard? Toegegeven, ik loop wel graag ver en lang. Heel lang in mijn geval. Het inplannen van al die trainingen lukte me vroeger beter. De omstandigheden zijn echter veranderd en nu is het een hele puzzel. De vraag begon te spelen: is het me dit allemaal wel waard?

Ook loop ik traag. Voor mij duurt een marathon zeker tussen de 5u30 en 6u. Een hele aanslag op mijn lichaam. Ondanks dat ik het graag doe, blijft het een zware opgave. Misschien ben ik toch te traag. Nu ja misschien, zeg maar gerust: ja ik ben wel wat te traag voor die afstand momenteel. Is dat erg? Niet echt. Maar wel geen aanrader. Ook hier weer dezelfde vraag: is het me dat wel waard?

Het antwoord op die vraag is momenteel: nee voorlopig niet meer. Die lange trainingen, die lange tijd onderweg…het hoeft voor mij voorlopig niet meer. Ondanks dat ik er graag nog eens ééntje gelopen had, ben ik voorlopig blij dat ik Berlijn uitgelopen heb. Dan heb ik toch 1 marathon op de teller en heb ik voor mezelf bewezen dat ik het kan. Er zit niets anders op dan even afscheid nemen van marathons lopen. Misschien dat ik me er ooit nog aan waag. Wie weet.

Echter niet getreurd. Tijdens Eindhoven merkte ik dat ik zo genoten heb van die halve marathon. Eigenlijk vind ik dat een leuke afstand. Ver genoeg om toch langere trainingen te doen. Maar niet te ver om een zware aanslag om mijn lijfje te plegen.

Daarom heb ik besloten om me voorlopig toe te leggen op die afstand, met af en toe es een 10 km ofzo ertussen. Mijn eerstvolgende doelen zijn: een snelle 10 ergens dan de halve marathon van Gent en die van Brussel.

Afscheid nemen is niet leuk, het wringt wel een beetje. Al weet ik dat dit het beste voor mij is. De nieuwe doelen geven me iets om naar uit te kijken. Daarbij is een halve marathon ook al een flink eind.

Op naar de nieuwe uitdagingen.

Liefs
Linda