Recap juni 2023

Juni, traditiegetrouw graspop maand. Al was dit even onzeker. De lente had ook al plaats gemaakt voor de zomer. Gevolg is dat het warm was, volgens sommigen zelfs heet. Niet erg voor mij, want ik ben normaal op mijn best met hogere temperaturen.

Ook mocht ik terug op controle met mijn enkel. Het nieuws was maar zo zo. De orthopeed vroeg of er verbetering was. Tja, echt beter niet echt. Maar toch ietsje beter. Dit was waar hij op hoopte. Want hij had niet echt verwacht dat het beter ging zijn. Er moest echter wat evolutie inzitten, volgens hem dus. De zwelling daar gelaten. Want dat ging veel langer duren.

De orthopeed was al bij al tevreden. Bij geen evolutie moest de enkel terug in het gips of terug onder het mes naargelang verdere onderzoeken (oef blij dat ik hier onderuit ben geraakt). Nu mocht ik de brace afbouwen, flink mijn oefeningen blijven doen en verder naar de kine gaan.

Dacht ik dat ik met mijn enkel op goede weg was, viel dit toch weer tegen. Eventjes een terugslag had: echt af en toe weer veel steken erin en pijn. Dit werd pijnlijk duidelijk op Graspop Metal Meeting.

Desondanks dat ik eerst aan twijfelen was of ik dit jaar wel zou gaan, ben ik toch de volle 4 dagen geweest. Nu ja volle, eerder 4 halve dagen. Vorig jaar na de operatie lukte Graspop precies beter. Het rondstappen en staan ging me dit jaar slechter af. Geen idee hoe dit kwam, maar ik had echt pijn tegen de avond. Ook de hitte speelde hierin een rol vermoed ik.

Ondanks de pijn heb ik was Graspop weer geweldig dit jaar. Een zoektocht naar de schoonbroer, een hereniging met een neef en een nieuwe tattoo. Ik vermoed dat je ze niet heel veel gaat zien passeren, maar op mijn rug staat nu in Chinese tekens: live your dreams. Dus bij deze de tattoo nog eens duidelijk:

Na Graspop was het wandelen weer even stilgevallen. Dit keer niet voor lang. Al bleef het door de hitte en de onzekere enkel, bij kortere wandelingen. Niet erg, ik ben al blij dat ik kan wandelen. Al merkte ik wel dat ik mijn wandelstokken beter terug van onder het stof kon halen. Want nu liep ik heel de tijd met mijn neus op de grond zodat ik zeker niet kon struikelen.

Ook had de kinesist nog een verrassing voor mij in petto: een lymfe bot (of hoe dat opblaasbaar ding rond mijn been ook genoemd wordt). Het principe is simpel: je steekt je hele been erin en het toestel begint het op te blazen van onder naar boven. Eenmaal opgeblazen, verandert de druk weer van onder naar boven. Of dit echt heel veel deed, weet ik niet. Wel merkte ik nadien toch wat verbetering. De zwelling leek verschoven te zijn en niet meer te drukken op de pees.

Zo eindigde juni langzaamaan, de hitte nam af en ik ben weer vertrokken met wandelingen te maken. Ik ben benieuwd wat juli in de aanbieding gaat hebben. Alleszins onze huwelijksverjaardag (27 al) en een weekend Ardennen.

Liefs
Linda