-
Wandelen en mijn enkel, een goed huwelijk?
Het is jullie al misschien opgevallen. Zoniet: ik ben aan het wandelen geslagen. Met als doel eind augustus de wine walk mee te kunnen doen. De kine was enthousiast en ging me hierin begeleiden en de oefeningen erop afstemmen. Het doel is ofwel 8 ofwel 13 km tegen een deftig tempo kunnen wandelen zonder pijn of last. Maar hoe reageert mijn enkel nu na die paar weekjes met wat meer wandelen? Voorlopig ca va. Ik merk dat hij langzaam sterker wordt en dat mijn tempo van 3 km/u al af en toe naar 4 km/u durft te gaan (wel korte stukjes hoor). Ook de oefeningen bij de kine gingen heel…
-
En route – Terhills 10 km
Vrijdagochtend in mijn vakantie: zouden we misschien es naar Maasmechelen rijden om daar in Terhills te gaan wandelen? Leek me een goed idee. Volgens de kine moest mijn enkel dit wel al kunnen, als ik het klimmen zou doen met mijn wandelstokken. Goede oefening volgens haar. Dus wij op weg richting Maasmechelen. Aangekomen toch een beetje onder de indruk van de ingang. Amai, dit is wat anders dan een zandparking en een houten bord met de routes erop zeg. Na ons wat vergaapt te hebben aan de inkom en de toren, vlug het toilet opgezocht en we konden op pad: de paarse route. Goed voor 9,5 km. Het begon goed…
-
En route (1) – Spa – domaine de Bérinzenne – 5 km
Spa en het domaine de Bérinzenne had ik 2 jaar geleden per toeval ontdekt. Toen nog in volle lockdown en hopeloos verloren gelopen. Hier ga ik nog es voorbereid komen wandelen dacht ik toen. Door omstandigheden er wel niet meer geraakt. Echter nu ik besloten heb om me te focussen op wandelen, was daar het ideale moment om terug te keren. Dit keer ging ik beter voorbereid op pad. Zo had ik op voorhand de routes bekeken en een goede app geïnstalleerd (cirkwi). Omwille dat mijn enkel nog in volle herstel is, heb ik me een paar goede wandelschoenen en wandelstokken aangeschaft. Rugzak op de rug, hondjes aangelijnd en we…
-
Mijn allereerste wandelschoenen
Groot nieuws: ik heb mijn allereerste ‘echte’ wandelschoenen gekocht. Sinds ik afscheid genomen heb (nu ja, nog stilletjes bezig afscheid aan het nemen) van het hardlopen, waren mijn hardloopschoenen nog niet werkloos. Mijn rondjes rond de blok deed ik gewoon op mijn hardloopschoenen. Die zaten soepel en waren breed genoeg voor mijn olifantenpootje. In het begin waren de rondjes klein. Langzaam werden ze iets groter. Toen begon ik te merken, hmm die hardloopschoenen zijn toch niet gemaakt om te wandelen. Toch lag ik er niet echt van wakker. Totdat ik ineens een mailtje zag langskomen: een wine walk (en run maar hier lees ik gewoon even over) eind augustus in…
-
knallen op graspop metal meeting 2022
Toen mijn operatie in maart was doorgegaan, begon de twijfel over graspop te komen. De kaarten waren wel al van 2020..maar door een of andere pandemie was het verzet naar 2022. Het herstel verliep trager dan verwacht. Ging ik wel 4 dagen festival aankunnen? Eerst ging ik niet gaan, dan bedacht ik me: ik keek er altijd zo naar uit. Laat ik 1 dag gaan, een goed compromis dacht ik. Maar dan kwam juni dichter en dichter…en al die berichten over graspop. Wat een zonde dat ik niet alles kon meemaken. Ineens ging er een lichtje branden: zou ik niet gewoon alle 4 dagen gaan? Niet 4 volledige dagen, maar…
-
3 maanden na de operatie
Het is nu iets meer dan 3 maanden na mijn operatie. Wat waren het moeilijke maanden. Tijd om eens terug te kijken en ook een beetje vooruitkijken. Allereerst: de operatie is echt niet meegevallen maar spijt heb ik er niet van. De eerste weken na de operatie heb ik echt afgezien. Pijnlijker dan ik verwacht had. Toen ik eenmaal mijn bot had, begon het iets te beteren. Maar de echte vooruitgang kwam toen ik de brace kreeg en naar de kine mocht. Niet dat dit altijd even fijn was. De eerste keren waren lastig om niet te zeggen pijnlijk. Vooral toen mijn kuit helemaal vast kwam te zitten. Deze spieren…
-
De bittere pil al verwerkt?
Begin dit jaar kreeg ik een persoonlijke zware dobber te verwerken: nooit meer hardlopen. Ik dacht dat ik dit al goed verwerkt had. Me erbij neergelegd. Maar nu merk ik dat het toch moeilijker is dan gedacht. Want langzaam begint het gemis en de hunkering toch te komen. Tijdens de aanloop van mijn operatie had ik redelijk veel pijn, vermoedelijk was dit de reden dat hardlopen me niet direct meer iets zei. Dat ik het nooit meer ging mogen doen, was me dan toch niet goed doorgedrongen. Al dacht ik toen van wel. Echter een tijdje na mijn operatie, begon mijn sociale media overspoeld te worden met berichten van marathons…
-
Revalideren moet je leren
Momenteel ben ik al een 2 weken naar de kine geweest en er moet me iets van het hart. Het revalidatie proces valt me toch zwaarder dan verwacht. De operatie is al een 2 tal maanden geleden en nog kan ik niet altijd deftig stappen. De orthopeed had me van het begin al verscheidene keren op het hart gedrukt: het gaat lang revalideren worden. Het gaat zeker een jaar duren. Ik was me er ten volle van bewust….maar ergens ver in mijn achterhoofd was er toch een stemmetje. Dit stemmetje dacht het beter te weten. ‘We zullen wel es zien’, ging het in mijn achterhoofd, ‘het gaat allemaal wel meevallen’.…
-
Even bijbabbelen
OMG wat is het een tijdje geleden dat ik nog eens geblogd heb. Niet dat ik niet graag meer deed, maar eigenlijk was ik even uit inspiratie. Veel om over te bloggen had ik niet, naar mijn gevoel. Heel de dagen enkel in huis, weinig te beleven en vooral last van mijn gevoelens. Maar eindelijk begin ik me terug beter in mijn vel te voelen. Tijd dus om even bij te babbelen. Zet je even gemakkelijk, neem een wijntje (of koffie of…) en lees gerust verder. In mijn laatste blog heb ik verteld over mijn operatie en zat ik af te tellen naar mijn walker bot. Wat was ik blij…
-
Mijn enkeloperatie
Mijn operatie aan mijn enkel is nu een anderhalve week geleden. Tijd dus om eens te vertellen hoe ik het allemaal beleefd heb en hoe het nu met me gaat. Van slapen de nacht voor de operatie was er niet veel van gekomen. Voordeel was wel dat ik zo moe was, dat ik niet echt zenuwen had voor de operatie zelf. Veel tijd om over na te denken toen had ik toch niet. Want na het ‘inchecken’ in de dagkliniek, kreeg ik al te horen dat ik bijna aan de beurt was. Vlug maar dat hemdje aan dan. Ondanks dat alles gepland was en dat ik wist wat er ging…
