Eigenlijk wou ik een vervolgblog schrijven na de eerste diagnose. Eentje waarin ik vertel over mijn revalidatie en trainingen. Natuurlijk gingen die super en was ik nu weer deftig aan het trainen voor een of andere halve marathon. Echter dit gaat zo geen blog zijn. Tijdens de weken na de diagnose, ging ik netjes naar de kine, werd ik even serieus ziek (zware bronchitis) en leek ik vooruit te gaan. Langzaamaan echter begon ik last te krijgen van mijn voet. Zo erg dat ik meer en meer mankte. Hardlopen was eerder een uitzondering geworden. Iets waarvan ik 2 dagen minstens van moest recupereren voor mijn voet weer in orde was.…

Ik moet wat bekennnen: soms kan ik gewoon mijn kop in het zand steken en blijven ontkennen. Zo dus met mijn voet. Als je me al een tijdje volgt, dan kun je het al raden. Voor al die anderen: ik sla nogal snel mijn voet om. Ik steek het meestal op mijn sudeck (wat grotendeels ook wel is). Maar er is een verschil tussen af en toe omslaan en bij de minste instabiliteit er bijna te liggen. Onlangs was ik op controle bij de orthopeed omwille dat mijn voorschrift voor steunzolen vernieuwd moest worden. Zou ik het nog eens ter sprake brengen, dacht ik voordien, das misschien wel het slimste…

Een totaal ongepland loopje. Normaal plan ik mijn loopevenementen altijd al een tijdje voordien in. Echter dit keer was het er ééntje van het laatste moment. We zaten aan het ontbijt te beslissen waar we onze duurloop ging lopen met onze roefel. Ineens toen ik mijn facebook es ging checken, zag ik dit loopje passeren. Waarom dit niet lopen, vroegen we ons af? Dicht in de buurt, voor het goede doel…ideaal toch. En zo gingen we op weg. Vanaf dat we onze loopkleren begonnen aan te doen, stond roefel al aan de deur te wachten. Die had er precies ook veel zin in. We hadden de keuze uit 5, 10…

Zoals ik in mijn vorige blog (marathon Eindhoven, mijn achilleshiel?) al verteld had, heb ik voor mezelf een besluit genomen. Met toch een beetje spijt in mijn hart moet ik afscheid nemen van iets, maar ik krijg er een heleboel nieuwe uitdagingen voor in de plek. Waarvan heb ik afscheid genomen en wat gaat de toekomst dan brengen? Tijdens Eindhoven en ook in mijn voorbereidingen zat het al een beetje te wringen. Die hele marathon, is het me allemaal wel waard? Toegegeven, ik loop wel graag ver en lang. Heel lang in mijn geval. Het inplannen van al die trainingen lukte me vroeger beter. De omstandigheden zijn echter veranderd en…

Marathon Eindhoven, al 2 keren gestart. Beiden met een niet zo positieve uitslag. Zondag 10 oktober 2021 zou mijn derde keer keer worden. Zou het drie keer scheepsrecht worden of zou marathon Eindhoven toch mijn achilleshiel blijken? De voorbereidingen waren met de nodige hobbels verlopen. Echter had ik er wel een goed gevoel in. De dagen voordien voelde ik me echt uitgerust en ontspannen. Enkel de ochtend zelf kwamen de zenuwen toch een beetje opzetten. Zo kreeg ik amper mijn ontbijt weggewerkt. Voorlopig alles nog goed. Enkel de mist baarde me een beetje zorgen. Hopelijk was die weg als we starten. Let’s do this… Die startblokken, wat had ik dat…

Zondag mijn laatste lange trage duurloop gelopen. Alle ‘echte’ trainingen zitten hiermee op. Nu rest me enkel nog zorgen voor voldoende rust en af en toe wat trainingsprikkels, zodat ik fris en monter aan de start kan staan. Maar laten we nog even terugblikken op voorbije trainingen. Liep alles van een leien dakje of was het weer typisch mij? Wat hadden jullie gedacht: natuurlijk maak ik weer iets mee. De eerstvolgende lange training (29 km) begon goed. Maar dan was er een betonrand en een voet die ineens besloot om zich erbij neer te leggen…Gevolg: pijn. Het was mijn slechte sudeck voet, altijd al gevaarlijk en een probleem. Vooral: is…

De extra lange, trage duurlopen, je hebt voorstanders en tegenstanders. Voor sommigen zijn ze een noodzakelijk kwaad voor anderen totaal nutteloos. Wie heeft gelijk? Tja, dat hangt af van welke trainingsvorm/trainingsleer je aanhanger bent. Vroeger liep ik vele lange lopen. Dan een tijdje bij een trainer die hier geen voorstander van was. Even dacht ik dat ik ze totaal niet nodig had. Maar ik merkte dat ik ze toch begon te missen. Niet dat die trainer een slechte methode had. De methode paste mij gewoon niet. Daarom omgeschakeld en terug op het menu: de lange trage duurlopen. Of het nu goed is of niet, maakt me niet uit. Ik loop…