Sinds 10 januari wist ik dat ik geopereerd moest worden. Enkel wanneer konden ze me toen niet meedelen. Ik kwam op een wachtlijst terecht, wel stond er achter mijn naam asap. Maar ik was niet de enige en er zijn zoveel dingen die sneller moesten dan mijn enkel. Vervelend, maar begrijpelijk. Het wachten op het verlossende telefoontje zorgde voor meer stress dan ik verwacht had. Ook omwille dat ik echt last had van mijn enkel.Zo ging een heel rustige wandeling van een klein uurtje juist niet. Te lang, nadien moest ik echt mijn enkel laten rusten en deed hij pijn. Het wachten op mijn operatie was niet gemakkelijk. Verlossend nieuws?…

Al heel de week is het stevig aan het waaien, met op vrijdag een heuse storm. Stiekem heb ik af en toe dat wel eens graag: eens goed uitwaaien. Natuurlijk mag het wel niet zo erg zijn dat er schade is of gewonden vallen. Maar zo die wind door mijn haren, beetje opboksen of duwtje in de rug…heerlijk toch. Echter dat is buiten. Stormweer, niet enkel buiten Momenteel is het ook storm in mijn hoofd, wat ik minder tof vind. Normaal ben ik heel georganiseerd en gestructureerd. Echter op dit moment lukt het me niet. Door de onzekerheid wanneer mijn operatie doorgaat, is mijn structuur in het honderd aan het…

Begin januari kreeg ik te horen dat mijn voet geopereerd moest worden. Mijn peroneus brevis is gescheurd en niet meer te redden (lees meer hier over: Speciale voet: het verdict). Echter konden ze door de corona crisis nog geen datum vastleggen. Momenteel sta ik dus al iets meer dan een maand op de wachtlijst. Voordien was ik fit en altijd aan het trainen voor een of andere (halve) marathon. Dat ik niet meer kan en mag hardlopen, heb ik me grotendeels bij neergelegd. Echter die conditie opgeven, daar had ik totaal geen zin in. Daarbij is totaal niks doen ook niets voor mij. Ik zou zot worden met gewoon alle…